Recenzja CHORDOTOMY „Subjugated Into Obedience”

CHORDOTOMY

„Subjugated Into Obedience”

Ultimate Massacre Productions 2018

Niemieckie Chordotomy po sześciu latach od debiutanckiej płyty wypuściło kolejny cuchnący świeżo wyprutymi wnętrznościami, żołądkowym kwasem i żółcią wymiot zwący się „Subjugated Into Obedience”. W muzyce zespołu nie zmieniło się absolutnie nic. Podobnie jak na "The Precious Ideal" obcujemy z solidnym, rzetelnym, gęstym Slaming Brutal Death Metalem, jakiego rocznie ukazuje się od chuja i jeszcze trochę. Jest ciężko, dosadnie i kurewsko brutalnie. Sekcja naprzemiennie wgniata w glebę bądź rozpierdala w pizdu wszystko wokół. Riffy bezceremonialnie patroszą, zadając przy tym możliwie jak najwięcej bólu, a niski, brutalny growling przeplatany wynaturzonymi „świniakami” sprawia, że prostują się zwoje na mózgu. W porównaniu do pierwszego albumu zdecydowanej poprawie uległo brzmienie. Jest soczyste, pełne, gniotące solidnie, a przy tym selektywne. Same kompozycje również są ciekawsze i bardziej zróżnicowane, dzięki czemu słuchanie tej płytki specjalnie nie męczy, a tak było w przypadku jej poprzedniczki. Słychać, że zespół solidnie przepracował te 6 lat, a niewątpliwie na dobre wyszło także przebudowanie i poszerzenie składu do 4 osób, zwłaszcza że to nie nowicjusze i wiedzą, z czym to się je. Fani tego typu grania będą z pewnością zadowoleni, a oponenci brutalnego mielenia nie zmienią zdania pod wpływem tej płyty, i bardzo kurwa dobrze,  równowaga w przyrodzie zostanie bowiem zachowana. Mimo że do ekstraklasy takiego rzępolenia moim zdaniem trochę jeszcze zespołowi z Augsburga brakuje, to jednak lubię posłuchać sobie ich miażdżących niczym walec produkcji. Mam głęboko w dupie, czy Wy, szanowni czytelnicy zechcecie zapoznać się z propozycją Chordotomy. Ja jestem nastawiony pozytywnie do ich twórczości, a biorąc pod uwagę, że na każdym kolejnym wydawnictwie słychać wyraźne postępy, to można mieć nadzieję, że w przyszłości Niemiecki zespół będzie mocno deptał po piętach najlepszym w tym gatunku, a jeżeli nie to chuj z tym. Następnej ich płyty i tak z pewnością posłucham.

Hatzamoth